35 jaar LAKS: ga zo voort......

Blogbericht | 03-02-2020 | Pieter Hendrikse

Vernieuwende leerlingparticipatie

In de ‘70-er jaren van de vorige eeuw begeleidde ik op de school waar ik les gaf, ook de leerlingenraad én de redactie van de schoolkrant. Leerlingen gedroegen zich, in navolging van de studenrevolte uit de ‘60-er jaren, recalcitrant en vernieuwend.

Wij, jonge leraren in het docentencorps, genoten daarvan. Oudere collegae keken vaak nog enigszins besmuikt bij zoveel ‘participatie’ plotsklaps. Medezeggenschap en inspraak werden geëist, in overigens beleefde, welgekozen bewoordingen.

Het was niet langer vanzelfsprekend dat de leerlingenraad vooral verantwoordelijk was voor de vlaggetjesversiering tijdens dansavonden voor de ‘bovenbouw’. En de schoolkrantjournalisten gingen met mij eindeloos in debat over de vraag waarom ik zonodig de artikelen vòòr publicatie wenste in te zien.

Ik hield voet bij stuk, en behield mijn vetorecht. Maar van harte werd dat allang niet meer geaccepteerd door het aanstormende talent.

Het was even wennen: leerlingen die meer wensten dan louter door de school te sjokken als consumenten van wijsheden die de dames en heren leraren aan hen wensten over te dragen.

Inspraak en medezeggenschap

Het zou tot nog tot 1982 duren voordat inspraak en medezeggenschap wettelijk werd verankerd in de Wet medezeggenschap onderwijs (WMO), maar de trend was gezet.

De formele bedding in medezeggenschapsland leek voldoende, edoch het tegendeel bleek.

Rebelse leerlingen vormden actiegroepen opdat de ‘rechtspositie’, jawel, van leerlingen, beter geborgd zou worden.

In 1984 was LAKS een feit.

Proficiat met het jubileum: 35 jaren inmiddels onderweg om landelijk àlle leerlingen in het Voortgezet Onderwijs te vertegenwoordigen.

LAKS staat als een huis

Decennia verder en LAKS ‘staat’ als een huis. Niet meer weg te denken uit de pedagogische provincie. Met jaarlijks personele vernieuwing, waardoor bestuurlijk indutten per definitie wordt uitgesloten. Met politieke successen waar je ‘u’ tegen zegt.

Het Leerlingenstatuut en de Eindexamenklachtenlijn zijn vanzelfsprekende attributen geworden in de wereld van middelbare scholieren én degenen die hen begeleiden tijdens hun schoolcarrière.

Hoe anders was dat toen de idee van een klachtenlijn postvatte in de hoofden van de LAKS-bestuurders.

Inmiddels was ik rector van een scholengemeenschap vwo/havo, en werd slechts schoorvoetend enthousiast bij de gedachte dat er voortaan over de examens op ónze school lándelijk geklaagd zou kunnen worden.

Participatie was mooi, maar kende toch zo z’n natuurlijke begrenzing, zo dacht ik toen nog.

LAKS roert zich, valt op en zit aan tafel. En zo hoort dat ook in een onderwijsomgeving waar álle direct betrokkenen invloed dienen te kunnen uitoefenen op onderwijsbeleidsvragen.

Het CvTE beschouwt het LAKS als een van de vaste partners tijdens het gehele examenproces. En dat natuurlijk in het bijzonder tijdens de afname van de centrale examens in vmbo en havo/vwo.

De samenwerking is goed en we weten elkaar feilloos te vinden. Het Belteam van LAKS bemenst jaarlijks één van de belangrijkste netwerken die eindexaminandi tot hun beschikking hebben om zorgen en vragen te delen.

Fijn, in ‘n best spannende examenperiode.

Proficiat, en nog vele jaren in goede afstemming...!

*) Landelijk Aktie Komitee Scholieren